Serat Centhini Dwi Lingua

Selasa, 08 Februari 2011

SERAT CENTHINI DWI LINGUA JILID 1 DARI 12 JILID

EDISI BAHASA JAWA & INDONESIA

DITERJEMAHKAN OLEH SUNARDIAN WIRODONO

UKURAN BUKU 13,5 X 21 CM

TEBAL liii + 580 HALAMAN

KERTAS MANGKAK 70 GRAM

HARGA RP 75.000,00

ONGKOS KIRIM DALAM NEGERI RP 10.000,00

TIDAK DIJUAL DI TOKO BUKU

Tidak ada komentar:

Posting Komentar

Langganan: Posting Komentar (Atom)

TELAH TERBIT

KITAB SASTRA KLASIK JAWA

Karya Sri Susuhunan Pakubuwana V

"SERAT CENTHINI DWI LINGUA"

Lengkap dalam Edisi Jawa dan Indonesia

Diterjemahkan oleh

Sunardian Wirodono

Ukuran Buku 13,5x21 Cm

Tebal rata-rata per-jilid minimal 600 halaman lebih

kertas mangkak 70 gram

Harga Buku Rp 85.000,00 edisi soft cover dan Rp 100.000 edisi hard cover
plus

Ongkos Kirim Jawa Rp 20.000,00, Luar Jawa Rp 30.000, Luar Negeri, menyesuaikan tarif (sebagai gambaran ke Arlington US Rp 220.000 s.d Rp 290.000, ke California Rp 180.000).

Jadwal Terbit:

Jilid 1 Maret 2011,
Jilid 2 Mei 2013,

dan seterusnya setiap bulannya (mulai Juni 2013),

Total 12 jilid.

PEMESANAN BUKU:

kirimkan email ke

yayasanwiwara@yahoo.com

sunardianwirodono@yahoo.com

TIDAK DIJUAL DI TOKO BUKU

MUTMAINAH, ALUAMAH, AMARAH, DAN SUPIYAH

Di puncak Gunung Rawun, berada di wilayah Banyuwangi, di tepi pantai Selat Bali, Raden Jayengsari dan Niken Rancangkapti yang sedang mencari kakaknya, Raden Jayengresmi, bertemu dengan seorang Perempuan Pendeta, Dewi Tan Timbangsih. Keduanya, mendapatkan ajaran mengenai 'nafsu-nafsu manusia', yang kemudian dituturkan sebagai berikut, dalam Serat Centhini bab 75 s.d 77.

| 75. DHANDHANGGULA

012.

Nênggih wontên carita winarni,

lapal saking Kadis Markum Baslam,

lêlêpiyan supayane,

dadya pangemut-emut,

wruhing tandha têpa palupi,

nêpsu kang ginupita,

Luamah rippipun,

uripe nêpsu Amarah,

lan uripe nêpsu Supiyah puniki,

lan nêpsu Mutmainah.

013.

Raja Mutmainah kang winarni,

ajujuluk sang Prabu Dyatmika,

Suksma Mulya paparabe,

pan kandhane ing wahyu,

nagarane Lali-muslimin,

tan abala sajuga,

sêktine kalangkung,

kawasa misesa ing rat,

nora ana ingkang padha anglawani,

sajagad mati atab.

014.

Amung cipta bae balaneki,

sakêdhap bala tanpa wilangan,

Sang Mutmainah kwasane,

lamun tan darbe kayun,

nora duwe bala sawiji,

angijaban idayat,

mangkana cinatur,

gantya ingkang kawuwusa,

ana ratu têtêlu prakosa luwih,

samya arda prakosa.

015.

Bisikanira sri narapati,

ajujuluk Mahraja Luamah,

Raja Amarah arine.,

dene wuragilipun,

sang Raja Supiyah pawestri,

prawira mandraguna,

lêmbut karya luput,

samya bala tan petungan,

sadhukut saking tri sagrêmêtting bumi,

sawêdhining sagara.

016.

Sang raja katri miyos tinangkil,

mêdal sadaya bala durbala,

ting prêngangah ngame-ame,

angame mamah-mumuh,

Kyana Patih Mangkubilai,

Tumênggung Kamandaka,

myang Arya Pangridhu,

Panji Wirajail seba,

Rangga Wirakêmat Rangga Waningisin,

lan Rangga Tisnacidra.

017.

Angabei Surawirang nangkil,

Angabei Kinayat aseba,

lan Ngabei Plenya-plenye,

Ngabei Têbêl-ngêpluk,

lan Ngabei Rucibêsiwit,

Ki Dêmang Doyanmangan,

Dêmang Saptaturu,

lan Kyai Dêmang Antukan,

lan Ki Dêmang Trocoh Dêmang Srêgêp-ngisin,

Ki Lurah Dhososugal.

018.

Lurah Ras-arasên-ngêbluk nangkil,

lan Lurah Tan-graita aseba,

lan Kyai Lurah Kalalen,

sadaya aneng ngayun,

pêpak andher samya anangkil,

ngandika Sri Narendra,

Raja Luamahu,

mring ari Raja Amarah,

miwah marang jêjênggul para bupati,

kêpriye karêpira.

019.

Ing pratingkah dera mangunjurit,

angrusak mring Raja Mutmainah,

binerat pinrih sirnane,

aja na kang kadulu. nora nana dadya nyampahi,

ing kaprawiraningwang,

kang rayi umatur,

yen sêmbada karsa nata,

linurugan lajênga ginêpuk wani,

kajênge tumpês pisan.

020.

Sampun rêmbag sadaya kang pikir,

sampun rêmbag Sang Raja Luamah,

yen wus mangkono rêmbuge,

nuli linakon gupuh,

aja kongsi klayatan budi,

adhi Raja Amarah,

iya sabalamu,

miwah arinira pisan,

ya si adhi Raja Supiyah ywa kari,

angkatna balanira.

021.

Nulya sang Raja Amarah angling,

mring patihira Angkaramurka,

kinen budhal sabalane,

mijil sing nagrinipun,

astanane ana ing ati,

ati puat nggonira,

ing sajatinipun,

puat punika lilimpa,

pangawasane panasten sabarangkardi,

budine sang Amarah.

022.

Ni Raja Supiyah angundhangi,

mring patihe ni bok Jajawatan,

lan ni Tumênggung Nyalereng,

nyi Arya Guyu-guyu,

lawan nyai Kinincangalis,

nyai Rangga Esêman,

nyai Adusêmu,

kalawan nyai Parikan,

nyai nDhepel nyai Weweh wangi-wangi,

nyai Grêgêtên-nekat.

023.

Mijil saking ing manah maknawi,

iku pupusuh sajatinira,

ana dene pangawasane,

penginan barang kayun,

ayun ngayang sruning kapengin,

nulya Raja Luamah,

angundhangi gupuh mring Patih Mêngkucilaka,

sabalane Tumênggung Arya ngabei,

kumêrap bala kuswa.

024.

Nênggih mêdal saking ati siri,

siri punika sajatinira,

ing jajantung sayaktine,

dene pangawasanipun,

marang karêp-karêp abukti,

sabarang kang pinangan,

sruning parikudu,

lalenan sabarangkarya,

rupanira Luamahi sang cahyekti,

dene nêpsu Amarah.

025.

Cahyanira abang anglangkungi,

dene nêpsu Supiyah cahyanya,

nênggih akuning rupane,

nêpsu katri punika,

angrêgêdi cipta kang êning,

mênggah êning punika,

nêpsu kang rahayu,

iya nêpsu Mutmainah,

astanane aneng ati sanubari,

ibu ati sampurna.

026.

Cahyanira putih anêlahi,

pangwasanira sabar narima,

tuma-ninah rereh sareh,

tawêkal iman ayu,

punika kang arsa jinodhi,

mring sang Prabu Luamah,

myang sawadyanipun,

gumuruh ngebêki jagad,

mara têlu ing marga lampahe baris,

ri sang Raja Luamah.

027.

Mêdal saking ing tutuk anggili,

pênuh gumrah asru swaranira,

Raja Amarah gurunge,

ing talingan amburudul,

ting sarêbêt sêsêg kang baris,

mbarabas sasrêmêpêngan,

jampêng tanpa ngrungu,

dene ni Raja Supiyah,

mêdal saking ing netra anduduk andik,

andadak kêdakira.

028.

Gya prapta ing ati sanubari,

sigra kinêpung binaya mangap,

binathithit sampêt kabeh,

kang dadi agul-agul,

para patih katiga estri,

prakosa mandraguna,

ampuh ing prang pupuh,

tate angrusak agama,

apan bisa angrêmêt pênggawe bêcik,

mudharakên ing tapa.

029.

Anglalekkên panggawean bêcik,

mulane akeh wong kêneng ala,

têka ing tingkahe dhewe,

sababe dene nêpsu,

dadi jalaranning bilai,

rosaning kang Luamah,

lan Amarah nêpsu,

Supiyah digdayanira,

sabên dina mumurung panggawe bêcik,

aja na kaslamêtan.

030.

Wus tinata nggonne rêbut titih,

sang Raja Mutmainah atampa,

ningali mungsuh praptane,

anggoragodha punggung,

nulya nyipta bala gunung prapti,

pra bupati punggawa,

andher ngarsanipun,

pinacak satundha-tundha,

kyana Patih Sabar-maklum aneng ngarsi,

Tumênggung Tumaninah.

031.

Arya Prasaja Arya Berbudi,

Ngabei Mantêp-têmêningkarsa,

Ngabei Liladanane,

Rangga Eklas neng ngayun,

Rangga Tawêkal myang Dêmang Sidik,

lan Dêmang Musawarat,

lan Dêmang Tapakur,

pêpak sadaya neng ngarsa,

ngandika Sang Raja Mutmainah singgih,

mring wadyabalanira.

032.

Eh ta priye karêpira iki,

ana mungsuh datanpa wilangan,

angrusak ing manah saleh,

Ki Patih Sabar-maklum,

matur inggih lamun suwawi,

saajangane ajang,

prayogi pinagut,

ing pupuh linawan ing prang,

angandika sang prabu iya den bêcik,

aprang lawan wong kopar.

033.

Nulya mangkat barisira ririh,

saking ati sanubari ika,

mêdal ing grana lurunge,

aputih cahyanipun,

sampun prapta cundhuk kang baris,

samya ayun-ayunan,

sampun ing prang pupuh,

mumungsuhan tatandhingan,

kang bupati sami bupati ajurit,

prang bala sami bala

034.

Mangku-blai lan Rahayu-budi,

Angkaramurka lan Tumaninah,

Siptaturu lan Bêtah-mlek rame,

pupuh pinupuh,

Doyan mangan lan Bêtah-ngêlih,

pun Jail lan Prasaja,

pan pêluk-pinêluk.

Ki Srei mungsuhan Sabar,

ki Jubriakibir lan ki Sarehjurit,

rame abandayuda.

035.

Gênti titih-tinitih ing jurit,

Udrêg-udrêgan sadina-dina,

tan ana kasor karone,

Raja Luamah ndulu,

mring balane dennya ajurit,

juritte tanpa wêkas,

tanan sor unggul,

sigra sang Raja Luamah,

angundhangi bala babantuning jurit,

wadya prajurit buta

.

036.

Pirang-pirang buta tanpa wilis.

panggêdhene pun Drêbadursila,

pun Gugur-tingkah sawêneh.

myang pun Bêrung-brêgudung,

pun Dêksura pun Tobatngêlih,

pun Bingung anêmpuh byat,

pun Gêragas-ngutuh,

pun Kalana Gas- êgasan,

pun Bêsono lan pun Dhêngglêng-oraeling,

pun Ngluka ngawut wuta.

037.

Sigra kinen tumandang ing jurit,

Raja Luamah parentahira,

binyukan keh wong sijine,

krubutên loro têlu,

krubutên pat dimen glis mati,

kabeh nuli sirnaa,

aja na kang munggut,

si binatang Kaslamêtan,

nora patut gawene angrusak kibir,

amumurung cilaka.

038.

Wus den aglis pêpêssên ing jurit,

sigra tumandang nêpsu rêksasa,

ambêg sru krura tandange,

ngrubut nêm pitu wolu,

mêmêr sampêt pêpêt ngebêki,

bangkak angangkak-angkak,

kang jagad macucu,

ciyut kacakot ing buta,

dadya pêcat bala kasucian tapis.

apês tumpês sadaya.

039.

Bala ing kasucian binukti,

minangka dadya panganning buta,

sêgêr sumyah lêga tyase,

atuwuk manggut-manggut,

nora nana bala kaeksi,

mung kantun ratunira,

kang maksih ngunguwung,

risang Raja Mutmainah,

duk tuminggal tumpêsse balanireki,

asabil kamalira.

| 76. SINOM

001.

Wontên kaoling ngulama,

muktamat para musanip,

wêwinih nêpsu punika,

ya ingaranan budi,

budi ingkang dumadi,

martabat akatdiyattu,

neng gaibul uwiyah,

latakyun ing nukat gaib,

budi iku minangka warananing Hyang.

002.

Karana iku wus nyata,

Wujutolah Datolahi,

ing roro-roroning tunggal,

manungsa kalawan budi,

budi kalamolahi,

manungsa angga arasul,

singa ingkang ngaranan,

ya manungsa iya budi,

nora pae kawasa miseseng titah.

003.

Rêbut njêro rêbut njaba,

manungsa kalawan budi,

lir êmas lawan têmbaga,

campur kinothok ing kowi,

sirna jênênge kalih,

dadya suwasa ranipun,

karana iku padha,

manungsa kalawan budi,

budi iku wujude napsu sakawan.

004.

Napsu sakawan punika,

wujuding manungsa yêkti,

pesan pamawassira,

manungsa marang ing budi,

yen luput angliputi,

budi ing luamah iku,

wus tan kêna tinambak,

ambêk durbala ngêbêki,

puguh nora arêmpit dursila dadya.

005.

Yen tajêm pamawasira,

kêna utamaning budi,

budi anglimputi marang,

ing mutmainahireki,

nênggih parêk ing Widhi,

awidada manggih ayu,

ayu badan tan kêna,

iya alaming Hyang Widhi,

samonoa ing ngelmu durung pasaja.

006.

Milane tansah rinêngga,

murih moncera kang warti,

ing iman kang wus istijab,

ing gunêm piningit-pingit,

kurmat paedah taklim,

ing ngelmu supayanipun,

lêpas ing panggraita,

undhaking budi kang dadi,

tansah mukawahdat takabul mumulang.

007.

Ing kaol walahualam,

mangsuli carita malih,

risang Raja Mutmainah,

sesirnane balaneki,

pratignya pasanggiri,

yen manungsa kudu ayu,

muga kinuwatêna,

nadhahi mungsuh salangit,

yen manungsa kudu ginawe cilaka.

008.

Tan wandea kalah aprang,

tan kawawa nêmbadani,

kang pinasthi kudu swarga,

manungsa tajêm ing budi,

kang angsal rahmat jati,

pasthi kuwawa amungsuh,

tan etang lara pêjah,

wong mati mumpung ngaurip,

nora kêna wus pinasthi duk samana.

009.

Gusti gawe untung ala,

tinimbang lan untung bêcik,

kang pundi pamilihira,

ewasemana wus pasthi,

ingkang mênang ing jurit,

lan kang asor ing prang pupuh,

iku kagunganing Hyang,

ganjaraning manungseki,

darma bae mangsa bodhoa manungsa.

010.

Ya ta wau tunarima,

dongane maring Hyang Widhi,

kuata sira ayuda,

aja sira wêdi mati,

rosaa sira jurit,

têtêp sira dadi ratu,

ratuning Raja Imam,

kuwat sajatining jurit,

Raja Mutmainah aglis magut yuda.

011.

Angrasuk busana mulya,

rasukan Utameng-Ngelmi,

dhêstare sarak-sarengat,

paningsêt Ênênging puji,

dhuwung Sêmpana sidik,

awaos Takbir-ikramu,

anyamping Pracayengrat,

lancingan Tapakur kapti,

atarumpah Andoning cerêmin paesan.

012.

Anitih turangga napas,

anpas tan-napas nupuse,

camêthine Tingal tunggal,

kuda ran pun Eling-eling,

kêndhali Iman tokid,

rukun Islam apusipun,

larapipun Makripat,

kakapa Kakekat jati,

ambênipun têtêp Pikukuhing iman.

013.

Sang Sri Raja Mutmainah,

angamuk lawan camêthi,

asusumbar adipaka,

mangsut cêngêng tan kuwatir,

amungsuh pirang kêthi,

winatangi tan na mundur,

binyukan pirang yuta,

tan na toleh lara pati,

pirang bara ing têmbe nêmu kamulyan.

014.

Patitis panggitikira,

ing camêthinira pasthi,

balane Raja Luamah,

mati sirna cinamêthi,

Patih Mangkubilai,

Ujubriya-kibir lampus,

Sumungah lan Kiyanat,

Sungkan Doyan – jail mati,

mundur sila pun Bêrung - mbrêgundung pêjah.

015.

Sadaya syuh sirna gêmpang,

tan ana kari sawiji,

anglela Raja Luamah,

sasirnane balaneki,

ngling marang ari kalih,

lah kapriye digdayamu,

matur Raja Amarah,

Raja Supiyah tanapi,

yen suwawi ing prang kinarubut tiga.

016.

Wus rêmbug ponang bicara,

dandan siyaga ing jurit,

arasukan Kamandaka,

dhêstarira Karam-najis,

paningsêt ora-eling,

anyamping Maido-kukum,

lancingan Sia-sia,

atarumpah Tanpangelmi,

waos Dorawêca dhuwunge Jaruman.

017.

Sarwi anitih turangga,

kuda ulês gêsêng-ati,

aranipun Paracidra,

kêndhali Êmoh-ing-bêcik,

apus Paksalumuwih,

apus gulu ngabul-abul,

apus buntute Mursal,

akêkapa Tinggalbêkti,

sanggawêdhi Drêngki-ambêg-salah-tampa.

018.

Camêthine Doyan-ujar,

larap Kumingsun sumugih,

tindakira salewengan,

susumbar lali ing Widhi,

mara sarwi nudingi,

sarta ngêbuk wêtêngipun,

ngucap ingsun kuwasa,

wignya anggawe bilai.

ingsun uga wong mbalasar gawe ala.

019.

Pan sampun ayun-ayunan,

aprang pan sami narpati,

rame dennya bandayuda,

ing yuda kinrubut katri,

ing ngarsa kanan kering,

Mutmainah pinrih bingung,

nging raja katiganya,

nora ulap-ulapan ing,

prang kinarubut tiga.

020.

Sang Raja Mutmainah,

tinumbakan wanti-wanti,

ginoco tinamêthenan,

nora kêna densêlani,

sarta tinitir itir,

Raja Mutmainah ambruk,

lawan turangganira,

klesedan tan bisa tangi,

nanging taksih tuwajuh tekadira.

021.

Sinosog-sosog tan pêgat,

sarwi alok-alok mati,

saiki babarmu pisan,

lah mangsa bisaa urip,

mara budia aglis,

Raja Mutmainah muwus,

eh mara tutugêna,

sagêndhingmu aywa kari,

ingsun ora awêdi lara lan pêjah.

022.

Sang Mutmainah sakala,

pratignya sajroning galih,

tinêdha pratandhanira,

yen manungsa kudu bêcik,

muga kuwat na jurit,

bisaa amalês ukum,

ambirat ing Luamah,

Amarah Supiyah dening,

nulya antuk kramat sigra ingayatan.

023.

Patitis pamukilira,

sang Luamah cinamêthi,

lêrês pipilinganira,

tumemlêg tiba anjungkir,

Sang Amarah nulungi,

cinamêthi pasunipun,

anjungkêl tibeng kisma,

Raja Supiyah nulungi,

cinamêthi mukanya nulya aniba.

024.

Sinosog aneng pratala,

klesedan Sang Raja katri,

kalêmpêr sadangunira,

nora bisa muna-muni,

dangu nulya ngalilir,

Raja Mutmainah muwus,

eh paran karêpira,

apa sira njaluk mati,

yen njaluka mati sun pateni sira.

025.

Sang raja katri turira,

sakarsa paduka dadi,

ginêsangan pinêjahan,

yen kenginga nêdha urip,

mesêm Sang Raja Sukci,

eman têmên piyangkuhmu,

dene nora sêmbada,

saemu anjaluk urip,

sigra cinamêthi malih sirahira.

026.

Raja Luamah Amarah,

Supiyah samya ngêmasi,

jisimme agilang-gilang,

wadya sagotra sri katri,

sasampunnira nuli,

sang Raja Mutmainahu,

arsa ambêdhah kutha,

andhudhah kadhaton katri,

puranira tinon kalangkung santosa.

027.

Kuthane Raja Luamah,

pagêr capurinya wêsi,

kuthane Raja Amarah,

capurinya têmbaga brit,

kuthane Supiyahi,

capurinira parunggu,

sang Raja Mutmainah,

manjing gapuraning puri,

neng langênning rakite purasmara.

| 77. ASMARADANA

001.

Kocapa kang aneng puri,

para garwa para putra,

anangis umyung swarane,

para estri ing jro pura,

nangis kalara- lara,

langkung sêdhih manahipun,

tan wande dadi boyongan.

002.

Para estri sadaya njrit,

kakalih para punika,

sampun dadya sakadhaton,

aneng pura Atipuat,

kuthane sang Amarah,

binoyongan dadi satu,

lir ulam munggweng rampadan.

003.

Kakalih putra yu luwih,

putrane Raja Luamah,

raja Amarah nuline,

kalangkung ayu utama,

cahya pindha sasangka,

pan nênggih ing namanipun,

sang rêtna yu Salasiyah.

004.

Kang anem Dewi Rifangi,

sasedane ramanira,

kalangkung susah manahe,

karuna amêtêg jaja,

sasambat amlasarsa,

adhuh rama milu lampus,

sapa kang sunsêmbah-sêmbah.

005.

Tan antara nulya prapti,

wau Raja Mutmainah,

lumêbêt ing jro kadhaton,

ningali parestri samya,

karuna aneng pura,

swarane tangis gumuruh,

asasambat rajanira.

006.

Apapanggih putri kalih,

karone samya karuna,

Raja Sukci ngandikane,

mênênga nggonmu karuna,

eman balut kang netra,

manawi êrêg swaramu,

lan lungsêtê cahyanira.

007.

Lah tujunên tingalmami,

aywa gung adrês udrasa,

babo mênênga karone,

kang pindha sasangka maya,

sang rêtna yu kalihnya,

amêdhar tingal andulu,

yen ana satriyatama.

008.

Bagus kang cahya nêlahi,

pagunting liring kumêsar,

kasoran sirna karone,

karunanira rinantan,

rêntêng micareng nala,

nalikane baya iku,

ingkang mateni njêng rama,

009.

Dewi Rifangi jinawil,

mring sang Retna Salasiyah,

ayo mundur dudu padon,

nadyan ingsun dadi tawan,

mangsa kena ginampang,

sang retnayu aris mundur,

lir wulan purnama linggar.

010.

Cumengkling atawan tangis,

amung kan sinambat-sambat,

ramanira kang wus layon,

nulya Raja Mutmainah,

andulu mring sang retna,

tinutwuri lampahipun,

minanis-manis ing sabda.

011.

Kendela ratuning puji,

dhuh kusumaning nugraha,

angemot ing rahmat kabeh,

tulungen wardayanira,

yen wus karsaneng Suksma,

ginanjar rengu lan ayu,

paran nggonira sumanggah.

012.

Mulane sun tohi pati,

ambeyani mustikeng dyah,

yen luput sok-soka layon,

baya wus karsaning Suksma,

kusuma lawan ingwang,

campuring rahmat lan wahyu,

patemon aneng idayat.

013.

Kendel tangise sang dewi,

wasana alon ngandika,

sarwi amapan lungguhe,

heh sang Raja Mutmainah,

sampun nggampang tingkah,

sanadyan ing raganingsun,

dadya tawan boboyongan.

014.

Nanging wus sunpupus pasthi,

wit wonten panjaluk kula,

dhateng andika sang Katong,

yen nanggupi karepingwang,

gelem kinarya garwa,

nadyan ginaweya mangwuh,

amacethi baboyongan.

015.

Yen ora ingsung tan apti,

angling Raja Mutmainah,

mundhut apa mirahingong,

yekti sun tekani sira,

sabarang karepira,

sang retnayu lon umatur,

dene panedha kawula.

016.

Uripena rama mami,

uripa katiga pisan,

rama ingkang sami layon,

kawula ngalap pratandha,

yen sayekti kuwasa,

nguripaken kang wus lampus,

nyata wus badan nugraha.

017.

Sang Raja Mutmainahi,

miyarsa pundhutaning dyah,

sang nata emeng driyane,

wekasan alon ngandika,

kapriye mirahingwang,

wus lakune prajurit gung,

mati nglabuhi negara.

018.

Pan wus karsaning Hyang Widhi,

kapindhone uripa,

ramanira kang wus layon,

angrebda ngrusak agama,

adremba murka hawa,

sang dyah katone ris muwus,

ya durung bisa masesa.

019.

Kaping kalihipun ugi,

yen rama kula palastra,

rusak kabeh jagad kiye,

paduka duraka ing Hyang,

yen tan denuripena,

kalih kawula tan ayun,

tinawan kinarya garwa.

020.

Raja Mutmainah angling,

ewamangkono mas mirah,

iya tak kawasa ingong,

yen ana sihing Pangeran,

darma dadi jalaran,

yen kalilan ing Hyang Agung,

sunuripne ramanira.

021.

Payo pinaranan aglis,

padha sira seksenana,

ing ramanira uripe,

nulya pinaranan panggya,

bangkene sri katiga,

tinangisan ing dyah ayu,

nulya Raja Mutmainah.

022.

Ananedha ing Hyang Widhi,

muga-muga ginampangna,

kang mati uripa maneh,

tinarima kajatira,

Sang Raja Mutmainah,

anyipta angin lan kukus,

anginipun Kayatollah.

023.

Kukus kukusing rijeki,

tinekan saciptanira,

ing kukus sega srebete,

lagya granane sumringah,

lan angete watara,

nulya krenteg kepyur-kepyur,

nulya ngarejet apolah.

024.

Kang mati wus urip malih,

ya sang raja Aluamah,

Amarah Supiyah dene,

wus samya tata alenggah,

neng ngarsane sang nata,

sang Mutmainah lon muwus,

mring raja katiga pisan.

025.

Heh Aluamah sireki,

Amarah lawan Supiyah,

saiki wus urip maneh,

apa sira maksih murtat,

apa ta iya nuta,

Raja Luamah umatur,

kawula datan lenggana.

026.

Sumangga karsaning Gusti,

kinarsakna sakit pejah,

badan kawula sumaos,

tan darbe karsa sajuga,

sang Raja Mutmainah,

ngandika yen sira uwus,

amung srah sakarepingwang.

027.

Anuta sakarsamami,

sunkunjara bae sira,

aneng negaramu dhewe,

sun ulure panganira,

nora sun wehi luwar,

sunkungkung salaminipun,

sunbalenggu gulunira.

028.

Nulya tinrapaken aglis,

sang Luamah kinunjara,

Amarah Supiyah dene,

sigra putri kalih pisan,

binoyong bayaring prangbinekta,

mring nagrinipun,

abungah marwatasuta.

029.

Kaol satengahing Kadis,

amal kang patang prakara,

dhingin wong kang betah melek,

kapindho kang betah tapa,

acegah mangan murka,

amal kaping tiganipun,

ingkang betah sabar lila.

030.

Apan sing sakawan nenggih,

kang betah muruk ngelmika,

tingkah terus ing ngelmune,

yeku manungsa ngalamat,

kang bisa amasesa,

ngungguwung ngunjara nepsu,

yektyantuk geng-genging rahmat.

031.

Samono bae kang warti,

tan cinatur panggihira,

jalu lan isteri temune,

saru dhapuring carita,

lawan lagu prenesan,

amumudhar tyas tawakul,

kang bisa amengku iman.
| Lebih lengkapnya bisa dibaca dalam buku "Serat Centhini Dwi Lingua" Jilid 1 (tebal 655 halaman, lengkap dalam teks asli berbahasa Jawa dan terjemahan Indonesia oleh Sunardian Wirodono), yang maafkan, proses percetakannya masih menghadapi masalah pendanaan, karena diproses melalui sistem indie-label, dan masih sangat menanti hadirnya para pembeli buku itu untuk ongkos ganti cetak. Tapi, direncanakan tanggal 4 Maret 2011 akan di launching di Yogyakarta. Harga per-buku + ongkos kirim Rp 85.000,00, dengan cara memesan melalui email sunardianwirodono@yahoo.com atau yayasanwiwara@yahoo.com.